Skip to content

Ger Stoker: ‘Kerkdiensten detentiecentrum voorzien in grote behoefte’

Amstelveen • Ger Stoker heeft ruim tien jaar als vrijwilliger gewerkt bij de kerkdiensten in het detentiecentrum op Schiphol-Oost en later op Schiphol-Centrum. ‘Ik kwam er altijd weer blij vandaan. Je had echt het gevoel dat je iets kon betekenen voor mensen in een kwetsbare situatie.’

Het detentiecentrum (ten noorden van de Schipholtunnel) telt circa 450 cellen, die zijn bedoeld voor gedetineerden in voorlopige hechtenis, maar ook voor bolletjesslikkers, asielzoekers die net in Nederland zijn gearriveerd en illegale en uitgeprocedeerde vreemdelingen.

Elke zondag worden voor deze mensen drie kerkdiensten georganiseerd: ’s morgens een dienst voor de gedetineerden, gevolgd door een dienst voor asielzoekers en na de lunch nog een speciale dienst voor vrouwen.

De diensten worden geleid door een pastor, die tevens als geestelijk verzorger actief is in het detentiecentrum. De kerkdiensten worden ondersteund door zo’n 20 vrijwilligers uit de kerkelijke en evangelische gemeenten en parochies in de regio Amstelland en Haarlemmermeer. De vrijwilligers worden bij toerbeurt ingezet.

Hard nodig
Net als bij een reguliere kerkdienst zijn de extra handjes heel hard nodig. Er moet van alles worden geregeld. ‘Ik was gemiddeld twee keer in de maand aan de beurt’, zegt Ger Stoker. ‘Ik hielp bij het klaarzetten van de stoelen, het verwelkomen van de bezoekers en het uitdelen van de liturgieën. Na de dienst schonk ik koffie of limonade en deelde koek en snoep uit. Ook kregen de gedetineerden altijd een bloem mee die door de deelnemende kerken beschikbaar worden gesteld.’

Ger heeft het werk tot 2018 gedaan. ‘De diensten werden elke week druk bezocht. Bij de diensten voor de gedetineerden waren soms wel 40 tot 50 personen. Vooral de groep asielzoekers bestond uit een bont en internationaal gezelschap. Er waren bijbeltjes beschikbaar in alle mogelijke talen: Frans, Duits, Engels, Portugees, maar ook in het Afghaans en het Perzisch.’

Pastor
De pastor die de dienst leidde was volgens Ger enorm enthousiast. ‘Het was een heel innemende man, heel benaderbaar. Maar één ding: je moest hem niet in de maling nemen. Hij was bijvoorbeeld streng tegen bezoekers die de dienst gebruikten om gezellig met elkaar te gaan kletsen.’

De pastor betrok de gedetineerden en asielzoekers volop bij elk onderdeel van de dienst. Asielzoekers mogen in hun eigen taal een gedeelte uit de Bijbel lezen. Of ze leveren een bijdrage door het uitspreken van een persoonlijk gebed. Ze baden vaak ook voor de nood van hun medegevangenen. Een mooi moment was ook het gezamenlijk uitspreken van het Onze Vader, ieder in z’n eigen taal’

Ook de muziek was een belangrijk onderdeel van de kerkdiensten Ger: ‘Ik heb heel mooie herinneringen aan optredens van gospelkoren, die dan bekende internationale liederen zongen. Vooral de gospelliederen van de Amerikaanse Gaither Vocal Band werden uit volle borst meegezongen. De bezoekers van de kerkdiensten stonden bij wijze van spreken op de bank van enthousiasme.’

Toen het detentiecentrum nog gevestigd was op Schiphol-Oost speelde Ger af en toe klarinet. ‘Samen met een vrijwilligster uit Aalsmeer zongen we geestelijke liederen. Later is daar een beetje de klad ingekomen’

Ger denkt al met al met grote voldoening terug aan de tien jaar die hij actief was als vrijwilliger en dan vooral aan prachtige ontmoetingen die hij had met de gedetineerden en asielzoekers. ‘Ik was vanuit zijn vroegere werk bij de politie wel gewend om met gedetineerden om te gaan. Daardoor wist ik wat ik wel en niet kon zeggen. Als ze soms wat agressief werden, dan wist ik toch altijd de juiste toon te treffen. Je moest er voor waken dat je geen oordeel uitsprak over hun verleden. En belangrijk was ook om niet te gaan preken of evangeliseren. Het initiatief voor een gesprek over het geloof moest altijd uitgaan van de gedetineerden zelf.’

Ger heeft wijselijk nooit verteld dat hij bij de politie had gewerkt. ‘Want de meeste gedetineerden hebben niet al te beste ervaring met de politie. Door de politie zijn ze vaak in de cel beland.’

Belangrijk
De kerkdiensten waren heel belangrijk voor de gedetineerden en asielzoekers. ‘Voor sommigen was het gewoon een verzetje, maar voor anderen betekenden de diensten heel veel. Ze zaten vaak in een heel moeilijk parket. Asielzoekers komen van heinde en ver. Ze spreken de taal niet, zijn ver weg van hun familie, ze voelen zich vaak eenzaam in een vreemd land. Ze hebben nog geen enkel strafbaar feit gepleegd, maar zijn wel in afwachting van hun beslissing. Ze leven met één grote brok onzekerheid: ‘wat staat ons te wachten?’

In zo’n onzekere periode is het geloof van grote betekenis. Ger: ‘Je merkte dat velen elke week opnieuw uitkeken naar de kerkdiensten. Ze voorzien in een grote behoefte. Het was een mooie gelegenheid om in contact met geloofsgenoten, en om te spreken met de pastor en de vrijwilligers. Dat bood troost. En ook het feit dat er naar hun verhaal werd geluisterd, zonder dat er gelijk een oordeel werd uitgesproken. De saamhorigheid en blijdschap in de kerkdiensten werd enorm gewaardeerd. Ze spraken ook uitbundig hun dankbaarheid uit.’

Dick Aanen, juni 2022

 

 

 

Comments (0)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top