Gedoopt na jarenlange spirituele zoektocht

Amstelveen • Ondanks een niet-christelijke opvoeding begon Anouk Beynon (35) al op heel jonge leeftijd met een zoektocht naar spiritualiteit, misschien wel op zoek naar God. Op zondag 18 februari beleefde ze het mooiste moment van haar leven: ze werd gedoopt in de Amstelveense Kruiskerk.

Maar dat haar dit haar op 35-jarige leeftijd zou overkomen was helemaal niet zo vanzelfsprekend. ‘Ga maar na: In ons gezin bestond gewoon een grote haat tegenover het christelijk geloof’, zegt Anouk. ‘Mijn moeder was een engel, was begaan met iedereen en heel erg maatschappelijk betrokken. Maar ze had zich wel afgekeerd van het geloof. Dat kwam door haar strenge katholieke opvoeding, ze mocht bijvoorbeeld niet studeren.’

‘Ik weet nog heel goed dat ik als klein kind in de boekenkast een klein bijbeltje vond, die van mijn oma was geweest. Ik vroeg aan m’n moeder: wat is dit? Maar ze wilde er niks van weten. ‘Het geloof maakt alles kapot en zorgt voor oorlogen’, vond ze. ‘Als vrouw heb je geen vrijheid als je gelooft.’ Ze wilde niet dat ik me daar in zou verdiepen.’

Spiritualiteit
In haar tienerjaren had Anouk een bijzondere ervaring. ‘Op een dag kreeg ik een droom over de engel Gabriël, waar ik natuurlijk nog nooit van had gehoord. Er scheen een wit licht over mij en er werd mij verteld dat alles goed zou komen. Ik ben naar beneden gerend en vertelde aan m’n moeder dat de engel Gabriël aan mij was verschenen. M’n moeder was heel sceptisch: ‘Van die engel Gabriel heb je zeker ergens gelezen.’

Netvliesloslating
‘Later in m’n leven had ik een netvliesloslating, ik was bijna blind. In het ziekenhuis dacht ik de hele tijd aan Jezus en dat ik verder moest zoeken. Ik had altijd wel het gevoel dat er iets bij mij was dat mij beschermde. Maar ook het gevoel dat ik goed moest doen. Omdat er altijd iemand meekeek. In die periode heb ik echt gebeden. Ik ervoer dat God bij mij was en dat Hij me erdoorheen zou loodsen.’

Niemand in de omgeving van Anouk was christelijk. Het maakte haar niets uit. ‘Tijdens een vakantie met een vriendin op Ibiza las ik boeken over Jezus. ‘Anouk’, zei m’n vriendin. ‘we zitten op Ibiza, we moeten feesten. Je bent veel te diep aan het graven nu’.

Gesprekken
De zoektocht werd pas echt serieus, toen ze acht jaar geleden in Amstelveen in contact kwam met haar buurman Thomas. Hij was verslaafd geweest en had zich op latere leeftijd laten dopen. ‘Met hem heb ik hele gesprekken gehad. Hij heeft mij een bijbeltje cadeau gegeven, die ik toen heel fanatiek ben gaan lezen.’ Via Thomas kwam ze in contact met diverse kerken, ook met de geloofsgemeenschap van Crossroads. ‘Ik vond de diensten boeiend, maar wel was het voor mij iets teveel zang en te bombastisch.’

Ze koos uiteindelijk voor de protestante Paas- en Kruiskerk. ‘Na de dienst bracht ik vaak bloemen weg. Daardoor raakte ik met mensen aan de praat over het geloof. Ik bleef soms uren hangen. Daar heeft de zoektocht naar God zich verdiept. In die gesprekken heb ik veel geleerd over het geloof en over het protestantisme. ‘

Kruiskerk
‘In de Kruiskerk voelde ik me gelijk heel erg welkom. Ik heb veel mensen leren kennen. Als ik zondag naar de dienst ben geweest voel ik me daarna vaak rustig en geïnspireerd. Ik heb het idee dat er dan antwoorden op mijn vragen komen. Het is mijn manier van mediteren, een stiltemomentje samen met anderen. Het voelt als een veilige plek.”

Bijzonder was de ontmoeting met dominee Roel Knijff. ‘Met hem heb ik urenlange gesprekken gevoerd. Hij heeft heel veel uitgelegd over het christelijke geloof. Het waren halve Bijbelstudies. Uiteindelijk heb ik aangegeven dat ik me wilde laten dopen.’

Een half jaar voor de doopplechtigheid ging Anouk in retraite bij de monniken van het Benedictijnerklooster in de Brabantse Heilige Driehoek in Oosterhout. ‘Daar heb ik zes keer per dag meegedaan aan de gebedssamenkomsten. Tussen de gebeden door heerste er stilte, zelfs tijdens de maaltijden. Ik kreeg routine in het bidden. Voor die tijd bad ik nauwelijks, natuurlijk ook omdat ik dat niet gewend was van vroeger. Misschien was ik zelfs bang om God aan te spreken. In dat klooster kwam ik in een gebedstrance. Sindsdien bid ik elke avond.’

Protestantisme
‘Je zou denken dat ik me met deze ervaring meer thuis zou voelen bij het katholieke geloof. Maar toch is dat niet zo. Ik heb namelijk niet zoveel met ceremonies. Het protestantisme ligt mij veel meer. Vooral vanwege de intellectuele ondertoon. En omdat de Bijbelse boodschap wordt vertaald naar het nu. Dat heb ik altijd heel inspirerend gevonden.’

Anouk trekt zich weinig aan van wat vrienden of familie van haar keuze voor het christelijk geloof vinden. Drie jaar geleden overleed haar moeder. ‘In het hospice werd ze nog bediend door een priester. Het was mooi om te zien dat ze bij zijn woorden opleefde en opeens weer helder van geest werd.’

Toen haar moeder nog in de Jordaan woonde, vroeg Anouk of ze een keer mee wilde naar de Westerkerk. ‘Eerst weigerde ze, maar uiteindelijk ging ze toch overstag. Ze vond het minder erg dan ze had gedacht. Dus ik denk dat ze uiteindelijk ook wel vrede zou hebben gehad met mijn keuze voor het christelijke geloof. Ik weet ook zeker dat zij nu mijn beschermengel is.’

Dick Aanen
Gepubliceerd in Present, april 2024